tinge

wala lang.hindi pa rin ako inaantok.nasanay na ata talaga ko ng late natutulog.haay.pero sana bumalik na ang dati kong sleeping habit.anyway, ayun kasi sa kawalan ng magagawa at sa kahayukan (term na napulot ko kay gerson..hehe) sa pagnenet e naisipan kong puntahan yung blog ko sa tabulas at nagbasa ng mga luma kong posts.tapos nanotice ko lang 1 out of 8 entries ata e namemention ko ang kapatid ko na kesyo makulit, badtrip, di nag-iisip, etc.tapos naalala ko nung saturday, nakita nya ko umiiyak sa kwarto tapos biglang sinabi na mag-pPS daw siya alisin ko daw yung charger para may free na socket pero nung umalis ako hindi rin naman naglaro.wala lang.naisip ko lang siguro kasi gusto niya kong samahan at patawanin.hindi niya nga ko tinanong kung bakit ako naiyak e.madalas kong nanonotice sa kanya yun na pagmalungkot ako kukulitin nya talaga ko.ayun. kaya mahal ko talaga yung kapatid ko na yun.kahit na ba papansin, pabigat at matigas ang ulo minsan, hindi ko pa rin siya pagpapalit sa kahit sino.except siguro kung siya yung naging kuya.kasi gusto ko talaga ng kuya.hehe.marami-rami rin akong natutunan dahil sa kanya.andaming tawanan at iyakan ang napala ko.nasabi ko na nga ata to dati pero uulitin ko na lang, siya ang lalakeng pinakamaraming beses akong napaiyak.at kahit siya na yung matangkad na lalake na laging gumugulo sakn tuwing nagpipicture kami, he'll always be that little baby na ka-hug ko sa favorite kong picture namin.